The Afghan Wigs: Gentlemen.
Ik was 16 en zat op voetbal bij de Larense voetbalvereniging LVV.
Het was nog voordat de club ging fuseren met de plaatselijke concurrent LVC en het leven als larense puber was goed.
Het was een gemiddelde zaterdagmiddag ergens in het najaar van 1993 en we hadden net verloren van LVC uit Naarden met een redelijk hoog cijfer maar dat kon ons geen moer schelen want het was zaterdag en dat was een hoogtepunt voor elke puber uit een klein dorp.
De zaterdag was altijd fantastisch en je vulde hem samen met je voetbalvrienden in het clubhuis en je droeg je nederlaag met trots en een colaatje, een stiekeme sigaret en een potje biljart. Zoals elke zaterdag was het gezellig in het clubhuis van de plaatselijke FC.
Achter de bar stonden de senioren zichzelf vol te gooien met bier en over de boxen knalde de favorite muziek van de mannen achter de tap.
Ik weet nog dat ik tijdens het biljrten gedreven zat te luisteren en enthousiast raakte van de geluiden die de kantine vulde. Ik weet ook nog dat ik naar de bar ben gegaan, gewapend met mijn biljartstok en aan rob (een van de mannen achter de bar en nogsteeds een goede vriend van mij) vroeg, wat ik hoorde. " de Afghan wigs"... " en ze spelen binnenkort in Tivoli, en als je mee wilt, ik heb nog een kaartje over"....
Nou was ik nog nooit naar een echt club concert geweest en tuurlijk, ik wilde wel mee.
2 weken later zat ik samen met Rob en nog een vriend van hem in een rotte oude witte fiat uno richting Utrecht. Ik weet nog dat ik vol spanning de tivoli inliep en dat er een hele nieuwe wereld voor mij open ging. Het concert was stijf uitverkocht en de club stonk naar rook en overal hingen schilderijen van mensen die er ooit gespeeld hadden, zo zag ik doeken van voor mij nog onbekende gasten als nick cave, nirvana en nogwat lui, die ik mij niet meer kan herinneren.
Na een goed drie kwartier na binnenkomst zie ik de lichten dimmen en het gejuigh toenemen, de band gaat beginnen.
Het is donker en ik zie een spot oplichten en 4 schimmen verschijnen, gekleed in het zwart, gewapend met vintage instrumenten slaan ze hun eerste accoord aan en ik ben weg. Bijna 2uur lang sta ik stokstijf op 1 plek, totaal overdonderd door het geluid wat de band produceerd en de sfeer waarin ik mij begeef.
Dit concert was een klaller, een totale revelation welke ervoor gezorgd heeft dat ik tot op de dag van vandaag graag naar vieze smerige concertzalen ga om bandjes te kijken.
The Afghan Wigs: Gentlemen, Nogsteeds een plaat die ik graag opzet en die ervoor zorgt dat ik mij weer begeef in 1993.
the Afghan Wigs in 1994 op pinkpop vind je hier
