Evan Dando, frontman van de legendarische Lemonheads bracht eind jaren tachtig /begin jaren 90 de ene na de andere briljante plaat uit. Hoogtepunt was hierbij toch wel " its a shame about Ray'.
De beste man verzoop gedurende die tijd in kilo's coke, heroine en andere onzin en verloor het roer over zijn talent. In de jaren erna bracht hij nog enkele solo platen uit wat resulteerde in vergrijzing en onzichtbaarheid. Dit veranderde toen hij 1 of 2 jaar geleden via het punkpop label Vagrant een retour plaat uitbracht die heel niet slecht was, mede door het goede drumwerk van Bill stevenson (google it dammit).
Goed, gister zag ik toevallig op de paradiso site staan dat hij een solo optreden deed en ik ben gegaan.
Ik verwachte er bar weinig van maar het was voor mij een van de leukste dingen die ik in tijden heb gezien. Niet dat het nou zo strak was maar het was gewoon tof om alle hits die deze man gemaakt heeft aan een stuk te horen, geen pauzes, puur punkstijl rammen en tof was het! Daarnaast is het puur jeugd sentiment wat ook bijdroeg aan vergeten liedjes die ik nu van hem zit te luisteren.
Evan Dando is een onwaarschijnlijk muzikaal talent die grote hoogtepunten heeft bereik en door een hoop ellende is gegaan, de sporen zijn te zien tijdens zijn solo shows maar wat heb ik mij goed vermaakt!
Voor diegene die aan de hashpijp hingen en de lemonheads nog nooit hebben meegekregen; check ff " its a shame about ray" wat in iedere platenkast hoort te staan!
check de paradiso filmpjes hier en hier! en check de myspace hier!
Wat een held!
