afgelopen week was raar bij ons in huis. Voor het eerst in een jaar tijd moest onze jongste kat Tommy naar het kattenziekenhuis aan de Hoofdweg. De reden hiervoor was onduidelijk behalve het feit dat onze Tom niet meer at, niet meer beet, niet meer achter de andere katten aanzat en niet meer in staat was de boel te terroriseren. Nee mevrouw lag gewoon half dood in de gang of in de zon als een tapijt te wachten op verandering.
In totale paniek hebben mijn vrouw en ik haar naar de Dierenkliniek gebracht waar ze aan het infuus ging en aan de morfine!
In schok waren mijn vrouw en ik en zelfs onze andere katten waren in paniek door de plotselinge rust.
Na een week van spuitjes, dwangmatig eten en andere spulletjes knapte onze Tom gelukkig weer op met als resultaat dat ik haar gister weer op mocht halen.
Blij als een kind stormde ik de kliniek binnen en bij het zien van de kat begon ze te rollen en te mauwen van blijdschap wat eindigde in een potje onvervalst tongen wat volgens mij en Tom wel wat rare blikken heeft opgeleverd in de praktijk.
Ondanks het feit dat het ons een godsvermogen heeft gekost was ik de meest trotse kattenbezitter van de bos en lommer/ Baarsjes en reed als de baas van de club op mijn fiets samen met Tom naar huis!
Het is nu vrijdag en ze is echt helemaal opgeknapt en het is alsof ze nooit is weggeweest, ze sloopt weer vol energie de bank & mijn platen, vreet alles op en laat niets over en treitert de andere katten als nooit tevoren!
Ze is er weer en wij zijn gelukkig!
