Het is best een spijtige en treurige ontwikkeling maar de laatste jaren kunnen de nieuwe muziek stromingen en bijbehorende orkesten mij weinig meer boeien. Ik probeer het nog wel en blijf op de hoogte doormiddel van media als stereogum of pitchfork maar boeien doet het mij niet!
Ik merk dat ik continu teleurgesteld wordt door de huidige muziek, trends en ontwikkelingen. Dat zal waarschijnlijk te maken hebben met het feit dat ik een ouwe narrige dikke dertiger ben en dat mijn smaak anders wordt waardoor al dat hippe gedoe mij gestolen kan worden.
De meeste nieuwe muziek vind ik maar gemaakt, te pretentieus, te geforceerd en te leeg waarbij ik vind dat de scheidingslijn met Idols of popstars niet eens ver weg is.
Iedereen wil die klomp goud en niemand maakt meer muziek uit noodzaak, voor de fatoe of omdat men niets anders kan! Natuurlijk is het een eenzijdig smaak verhaal en natuurlijk komen er nog wel eens platen uit waarvan ik echt onder de indruk ben (Iron and Wine, Ryan Adams, Cold War Kids, Deer Tick,LCD Soundsystem.!!!, MIA, Santogold, Band of Horses, My morning Jacket etc.) maar feit blijft wel dat het met de jaren minder word met betrekking tot toffe nieuwe muziek!
Bands als fools gold, the drums, the idle hands, vampire weekend, fuck buttons, grizzly bear, the pains of being pure at heart, het is allemaal leuk en aardig maar na 2 keer draaien ben ik er wel klaar mee.
Gelukkig is er wel een goed alternatief. De laatste jaren duik ik steeds dieper in het verleden waarbij jazz, oude rock, punk, blues R&B, soul en oudewetse funk mijn voorkeur heeft. Vooral het jaren 50/60 begin jaren 70 spul is echt de moeite waard om te checken. Zo ben ik het laatste jaar weer onwijs verslingerd aan Howlin' Wolf aka Chester Arthur Burnett, welke geniale blues platen heeft gemaakt op het legendarische Chess Label. Het brengt mij weer terug naar mijn jeugd waar ik samen met mijn grootvader door de huiskamer heen pogode!.
Check de beste man want hij is en blijft een briljante kerel!
video!
